Dişli, eski bir yerleşim merkezidir. Kasabanın etrafındaki höyüklerde bulunan malzemeler, buranın Anadolu'daki bütün devirleri yaşadığını gösterir. Kral yolu üzerinde olması, kısa zamanda gelişmesini ve Roma ve Bizans devirlerinde gelişerek büyük bir yerleşim merkezi olmasını sağlamıştır. Etrafında 10'dan fazla antik köy kalıntısı vardır. Buralardan çıkarılan mimari malzemeler cami, çeşme, köprü gibi yapılarda kullanılmıştır. Durumunu İslami Dönemde de devam ettirmiştir. Yavuz Sultan Selim Han 1514 yılında Çaldıran Seferinde buradan geçmiştir. Kanuni Sultan Süleyman Devrinde önemli bir yerleşim merkezidir. Halkın büyük kısmı "Selçuklu Yörük Aşiretindendir". Türkmen olanlar Bolvadin ve Emirdağ ilçelerinden gelenlerdir. 16. asırda meydana gelen Celali İsyanlarında etrafındaki köyler dağılmış büyük bir kısmı Dişli Kasabası'na göçmüştür. Çevredeki metruk köylerden göçenler:

1. BEREKET KÖY
Dişli-Yörükkaracaören arasındadır. Celali İsyanlarında dağılmış, halkının büyük bir kısmı Dişli'ye göçmüştür. Köyün son mütesellimi Çağşırlıoğlu Osman Bey'dir.

2. BOZOK (BOZUK) KÖYÜ
Erkmen Hisar ile Dişli Kasabası arasındadır. Metruk köyün çeşmesi ve mezarlığı güzümüze kadar gelmiştir. Büyük bir Selçuklu köyüdür. İki büyük mahallesi vardır. İlyas Bey'in torunlarından Süleyman, Dişli Çarşı Camisini, Mustafa ise medreseyi yaptırıp vakıflarını kurmuştur. İlyas Bey'in hörgüçlü mezar taşı "Bozuk mezarlığındadır". Halk yanındaki çalılara bez bağlayıp adak dilerler. Halkının tamamı Dişli kasabasına göçmüştür.

3. PAŞAKÖY
Bolvadin'in yetiştirdiği ünlü valilerden Şehit Küçük Ahmet Paşa'nın (Ö. 1636) küçük oğlu Osman Paşa'ya tımar olarak verilmiştir. 19. asır başlarında dağılmıştır. İki çeşmesi ve mezarlığı günümüze kadar gelmiştir.

Bolvadin'in doğu tarafında Emirdağlarının eteklerine kurulmuştur. Bolvadin'e 20 km. uzaklıktadır. 2000 yılı nüfus sayımına göre nüfusu 3657'dir. Dışarıya göç vermektedir. Başlıca göç ettiği yerler Denizli, Aydın, İzmir, Manisa ve Eskişehir'dir. Göçün nedeni toprakların verimsizliği ve işsizliktir.

Büyükkarabağ Kasabasında, Atatürk, Fevzi Çakmak, Hacı Bekir ve Karşıyaka isimli dört mahalle vardır. Kasabada 1 ilköğretim okulu, kütüphane ve 1 cami vardır. 1980 yılından sonra belediye kurulmuştur.

Kasabanın olduğu yerde, Roma Devri'nin ünlü şehirlerinden "Julia" şehri vardır. Bu şehir para basmış önemli kültür ve ticaret merkezlerinden birisidir. Ünlü tarihçi W. Ramsay bu şehrin Polybotum (Bolvadin) ile Pissia (Piribeyli) arasındaki yol üzerinde olduğunu söyler. Bizanslılar zamanında şehir küçülmüş, dağılmıştır. 6 km. çapında olan şehrin, bina temelleri halen mevcuttur.

Karabağlı Aşiretinin 1712 yılındaki iskanına kadar boş kalan kasaba, konar göçer aşiretlerin geçici konak yeri olmuştur. Kaleden Eber Gölü'ne kadar sık ormanlıkla çevrili olsa da bu ormanlar 1900 yılı başlarına kadar yaşamış, zamanla kasaba halkı tarafından kesilerek, yakacak olarak kullanılarak yok edilmiştir. Bugün kasaba ve çevresinde bir tek ağaç yoktur. Erozyon ve verimsizlik hat safhadadır.

Kasaba halkı, Bozulus Türkmen Aşiretinin, Karabağ Boyundandır. 10. asrın sonlarında Hazar Denizi'nin doğusundaki Mangışlak bölgesinden çıkarak Ön Asya'ya gelmişler, uzun yıllar Erzurum-Musul arasındaki bölgede yaylak-kışlak hayatı yaşamışlardır. Sonra Eyyubiler Devleti'ni kurdular. Bu devletin hükümdarı Selahaddin Eyyubi Karabağ Türkmen Aşiretindendir. Bu devletin yıkılmasından sonra aşiret, Arap Aşiretlerinin baskısı altında kalmıştır. Bu nedenle aşiretin bir kısmı Kafkasya'ya kaçmış; "Erran" bölgesine yerleşmiş, kalanlar Diyarbakır-Musul arasındaki bölgelere yerleşmişlerdir. Günümüzde, Kuzey Irak'taki Türkler ile Güneydoğu Anadolu Bölgesinde yaşayanlar Bozulus Türkmen Aşiretindendir. Kürt köylerinin yoğun olduğu bölgelerde yaşayanlar, zamanla dillerini kaybetmiş, Kürtçe konuşmaya başlamışlardır ancak adetlerini ve törelerini kaybetmemişlerdir.

Erran Bölgesine yerleşen aşiret bir süre sonra "Karabağlı" ismi ile anılmaya başladı, bölgenin ismi de "Karabağ" oldu. 16. asrın sonlarında burası Osmanlı topraklarına katıldı. Buradaki Karabağlı Aşireti, büyük gruplar halinde Anadolu'ya, İran'a göç etti. Kalanlar; bugünkü "Dağlık Karabağ" halkını oluşturur. Ege Bölgesinde Aydın, Manisa, Balıkesir yörelerinde yoğun olarak bulundular. Burada yaylak-kışlak hayatı yaşadılar. 1691 İskan Kanunu gereğince Bolvadin, Kütahya ve Eskişehir'e bağlı köylerdeki ören yerlere iskan oldular. Aşiretin, Bolvadin'e yerleşmesi 1712 yılında tamamlandı. İskan olayını Bolvadin'in yetiştirdiği ünlü valilerden Mehmet Şatır Paşa ve oğlu Seyid Ahmet Paşa gerçekleştirdi. Aşiret, o günkü Bolvadin sınırları içinde 28 köy kurmuştur. Bu köylerin en büyüğü ve beyköyü "Büyükkarabağ Kasabasıdır". İlk iskan oldukları yer kale ve civarıdır.